بررسی مفهوم چندآوایی باختینی در رمان نام گل سرخ

چندصدایی اساسا واژه¬ای است که از قرن نهم میلادی در حوزه¬ی موسیقی در اروپا مرسوم شد که آن شیوه¬ی درکنارهم قرار گرفتن دو یا چند صدا در قالب ملودی¬های مستقل در یک ساختار واحد می¬باشد. در ادبیات، میخاییل باختین، متفکر روسی، اولین کسی بود که چندصدایی را به ادبیات داستانی مدرن پیوند می¬دهد. وی براین باور است که داستایوفسکی شکل جدیدی از رمان را پدید آورد که در آن شخصیت¬ها مستقل از یکدیگر و حتی راوی روایت¬های مختلفی از دنیا ارائه می¬دهند که هرگز یکی نمی¬شوند بلکه درکنار همدیگر ساختار کلی رمان را شکل می¬بخشند. این پژوهش رابطه¬ی بین نظریه¬ی رمان چندصدایی میخاییل باختین و ادبیات¬داستانی پستمدرن را مورد بررسی قرار می¬دهد. این تحقیق مفاهیم دگرمفهومی، کارناوال، قابلیت پایان¬ناپذیری، و چندصدایی را در رمان نام گل سرخ اثر آمبرتو اکو، به عنوان نمونه¬ای از رمان پستمدرن، مورد مطالعه قرار داده است. بنابراین، آن یک رویکرد دیالوژیک را به رمان اتخاذ کرده است. پاسخ¬ به سوالات مطرح شده در تحقیق روشن ساخته ¬است که نام گل سرخ، به مثابه¬ی رمان پستمدرن، از چندصدایی برای تجسم بخشیدن به ایده¬های چندگانگی گفتمان و مواجه¬دنیاهای پستمدرنیسم استفاده کرده است؛ آن نشان می¬دهد که چندصدایی صداها به چندصدایی دنیاهای پستمدرن تحول یافته است.